Nescio - Dichtertje, De uitvreter, Titaantjes

Nescio is de schrijver van Dichtertje, De uitvreter, Titaantjes. Nescio is het pseudoniem van Jan Hendrik Frederik Grönloh. Om Nescio zijn bekendheid te geven moesten eerst enthousiaste bewonderaars opstaan. Een van deze enthousiaste bewonderaars was Gerard Reve. Gerard behoorde samen met W. F. Hermans en Harry Mulisch tot de ‘grote drie’.

Nescio had een hele kale stijl. Gerard Reve zei ook wel dat er geen Nederlandse schrijver zo eenvoudig als Nescio schrijft. Niemand weet zo beknopt en toch zo doeltreffend te zeggen wat hij wil. Zijn nuchtere taalgebruik kreeg eerst veel kritiek. Pas later werd dit gewaardeerd. Met deze kale stijl behoord hij tot de nieuwe zakelijkheid.

Kenmerken van de nieuwe zakelijkheid zijn:

1.    Een nuchtere, kernachtige, strakke, sobere en harde stijl

2.    Weinig plaats voor gevoel
3.    Geen versieringen of mooischrijverij
4.    Korte zinnen, zoeken naar de essentie
5.    Eerbied voor de gewoonste dingen
6.    Maatschappijkritiek
7.    Scherpe tegenstellingen

De kenmerken die je vooral in zijn werken terug ziet zijn:

1.    Een nuchtere, kernachtige, strakke, sobere en harde stijl. Dit is goed terug te zien in zijn
      kale stijl.

2.    Korte zinnen. In het volgende citaat kun je goed zien dat hij korte zinnen gebruikte:
     ‘Jongens waren we- maar aardige jongens. Al zeg ik ’t zelf. We zijn nu veel wijzer,
      stakkerig wijs zijn we, behalve Bavink, die mal geworden is.’

3.    Maatschappijkritiek. Het thema van de uitvreter is dan ook wel ‘het afzetten tegen de
      maatschappij. De hoofdpersonen vinden dat ze zich niet te druk moeten maken om de
      meest uiteenlopende zaken. Ook vinden ze dat de mensen in de maatschappij zich te
      weinig ontspannen. Ze werken veel, eten dan en gaan weer slapen. Hierdoor zijn ze
      vaak gestrest en maken zich de hele dag door druk.

Nescio heeft verder ooit geprobeerd om bij de kolonie Van Eeden te komen. Deze kolonie was een soort kritiek op de maatschappij. In het boek komen enkele verwijzingen naar Frederick van Eeden voor.

Een kenmerk die weer minder bij Nescio van toepassing is, is het kenmerk weinig plaats voor gevoel. Nescio kon ook hele gevoelige proza schrijven. Hierdoor behoort hij ook nog een beetje bij de romantiek, de romantische ontnuchtering.

Judith Koelemeijer - Hemelvaart Op zoek naar de verloren vriendin

Samenvatting:
Hemelvaart is een autobiografisch boek van Judith Koelemeijer over het overlijden van haar beste vriendin Annette. Judith ging samen met 5 vriendinnen, waaronder Annette, in 1985 op vakantie naar Griekse Paros. Op de laatste avond van hun vakantie besluiten Annette en Judith om voor de laatste keer uit te gaan terwijl hun andere vriendinnen terug naar het appartement gaan. De twee meiden gaan in op het voorstel van de Griekse Nikos, die ze tijdens de vakantie hebben leren kennen. Nikos kent een bouzouki-tent met livemuziek in de heuvels buiten Parikia. Een paar Duitse jongens gaan met ze mee. Annette gaat achterop de motor bij een van de Duitsers. Judith gaat bij Nikos achterop de motor. Als Judith en Nikos zijn aangekomen bij de bouzouki-tent, merken ze dat de Duitsers en Annette niet achter ze aan reden. Ze wachten daar een tijdje, maar de Duitser en Annette komen maar niet. Judith en Nikos besluiten terug te rijden. Onderweg zien ze de Duitser zitten zonder Annette. Tijdens de rit naar de bouzouki-tent is het helemaal mis gegaan. De motoren van de Duitse jongens zijn tegenelkaar op gebotst. Annette is van de motor geslingerd. Ze raakte zwaar gewond. Op 15 augustus is ze overleden. Maria Hemelvaart was toen ook op 15 augustus.

 

In 1987 gaat Judith terug naar het eiland. De ouders en broer van Annette gaan met haar mee. De ouders van Annette Rein en Corry besluiten te emigreren naar Paros. Alles bij hen staat in het teken van Annette.

Judith wil zo graag weten wat er die nacht precies gebeurt is en wie hier schuldig voor is. In 2010 gaat ze terug naar het eiland om de officiële stukken op te vragen die gemaakt zijn door justitie. De Duitse jongen, Dieter Dunkelmann, was opgepakt en veroordeeld tot 18 maanden gevangenisstraf. Na veel moeite krijgt Judith twee dossiers in haar bezit, het dossier van de eerste afhandeling (no. 531) en het dossier van het hoger beroep. In deze papieren staat dat de Dieter de veroorzaker van het ongeluk is. 

Judith gaat via internet opzoek naar Dieter. Als ze zijn gegevens heeft, zoekt ze contact met hem. In december 2010 belt Judith Dieter. Ze spreken af om over het ongeluk te praten. Dieter vertelt dat hij zich altijd schuldig gevoeld heeft door wat er met Annette gebeurd is, maar hij had zich voorgenomen dat in zijn leven goed te maken. Hij wilde bijvoorbeeld graag een medicijn naar kanker uitvinden, waardoor hij andere mensen het leven had kunnen teruggeven. Dat is tot nu toe nog niet gelukt.

 

Mijn mening:

Hemelvaart is een prachtig autobiografisch boek van Judith Koelemeijer. Het is een heel realistisch boek, natuurlijk omdat alles ook echt daadwerkelijk gebeurd is. Als je een autobiografisch boek schrijft, is het altijd nog de kunst om je verhaal zo op papier te zetten dat iedereen die het boek leest zich helemaal kan inleven in de gebeurtenissen. Dit is Judith uitstekend gelukt.

 

Ze heeft haar verhaal zo geschreven dat het heel makkelijk weg leest. Het verhaal is wel gedetailleerd, maar dit maakt het niet langdradig. Dit zorgt er juist voor dat het lijkt of je zelf alles van een afstandje meemaakt.

 

Juist omdat het boek zo realistisch is en omdat Judith haar verhaal zo heeft opgeschreven dat het net lijkt of je zelf alles van een afstandje meemaakt, kun je je heel goed inleven in de gevoelens van Judith en de familie van Annette. Tijdens het lezen zit je zo in het boek dat je je heel erg inleeft in bijvoorbeeld de gevoelens van Judith op de dag van het ongeluk.

 

De intentie van Judith tijdens het schrijven van dit boek was denk ik haar verhaal vertellen over wat er allemaal in de zomer van 1985 gebeurd is, om het een plek te geven. Ik denk niet dat Judith haar lezers bijvoorbeeld een wijze les  had willen leren over bijvoorbeeld alcohol gebruik op vakantie, bij vreemden achterop de motor stappen etc.

 

Kortom als je jezelf helemaal in een boek wilt storten is dit een echte aanrader!
 
Twee recensies:

http://www.nu.nl/boek/3562249/judith-koelemeijer---hemelvaart.html

of:

http://deleesfabriek.nl/2013/08/hemelvaart-judith-koelemeijer-2/ 

Verborgen gebreken - Renate Dorrestein (Recensie)

Samenvatting:
De familie Jansen, bestaand uit Sonja, haar drie kinderen Waldo, Christine en Tommie en haar minnaar Jaap, staan op het punt op vakantie te gaan naar Schotland. Alle drie de kinderen komen van verschillende vaders. Christine, die wil dat ze Chris genoemd wordt, is een erg opstandig kind. Chris mag op de laatste dag op de camping nog even het stadje in. Haar broer Waldo wil zonder toestemming zelf naar het eiland Skye. Op een kade neemt hij afscheid van Chris en Tommie. Chris duwt hem tegen zijn borst. Hij slaat achterover en belandt met zijn achterhoofd tegen de kade aan. Vervolgens glijdt hij van de rand af en belandt in het water. Chris trekt haar broertje mee, vlucht een veerboot op en verstopt zich samen met haar broertje in de auto van Agnes. Agnes is een 70-jarige vrouw die elke jaar haar vakanties op het eiland Mull doorbrengt en dus ieder jaar met de veerboot naar het eiland vaart. Als Agnes van de veerboot met haar auto rijdt, komt ze erachter dat Chris en Tommie zich hebben verstopt op haar achterbank. Ze besluit niets te doen en naar haar huis te rijden.

De twee kinderen blijven een tijd bij Agnes. Ondertussen gaat de gezondheid van Agnes flink achteruit.

Sonja is heel erg ongerust. Ze heeft een inspecteur ingeschakeld om de kinderen te vinden. Chris haalt uit verschillende krantenartikelen op dat Waldo gevonden is. Agnes besluit op een briefje in het Engels op te schrijven of iemand de kinderen naar het hotel van hun ouders kan brengen.

Als ze vermomd bij het hotel aankomen, herkent Sonja haar kinderen toch. Ze is dolblij dat ze weer terug zijn.

Mijn mening:
Ik vond het een erg leuk boek om te lezen, en zou hem dus ook zeker aanraden. Het boek is goed opgebouwd. In het begin wordt het al direct spannend gemaakt, waardoor je wel verder moet lezen. Zeker als je niet zo van lezen houd is dit een fijn boek, want je hoeft niet eerst 2 hoofdstukken te lezen voordat het eens spannend wordt.

Natuurlijk is dit niet het eerste boek waarin een ongeluk gebeurd, of waarin iemand wegloopt van huis. Maar dit boek vind ik wel anders dan alle andere boeken. Dit komt doordat meerdere verhaallijnen inzitten, maar het boek is zo geschreven dat dit niet heel verwarrend is.

Het is een boek voor vooral jongeren, maar ook volwassen kunnen het boek best lezen. Het is niet zo dat je merkt aan het taalgebruik van de schrijven voor wie het boek is bedoelt.

Wat ik het leukst aan het boek vind, is dat het je aandacht blijft trekken. Je komt steeds meer te weten over het Chris en Tommie, maar ook over het verleden van Agnes. Je blijft ook tijdens het lezen vooral nieuwsgierig hoe het met Waldo is afgelopen.

Kortom een echte aanrader!

Dorst - Esther Gerritsen

Informatie over het boek:
Als je naar de voorkant van het boek kijkt is het niet heel duidelijk waar het boek precies overgaat, want het enige wat je ziet is een visgraat. Je zou denken misschien gaat het over iemand die visser is, maar als je dan weer naar de titel Dorst kijkt is dit niet mogelijk. In eerste instantie heb je dus geen idee waar het boek over gaat.

Tot dat je de achterkant van het boek leest of korte samenvattingen van het boek leest.

Het boek gaat over een vrouw Esther die ernstig ziek is, ze heeft kanker. Ze heeft een dochter Coco. Ze zien elkaar hooguit twee keer per jaar. Dit komt omdat Esther Coco vroeger heeft opgesloten in haar slaapkamer als ze vervelend was.

Esther ziet haar dochter op een dag in de stad fietsen. Ze besluit naar haar toe te gaan om te vertellen dat ze ernstig ziek is, want haar dokter heeft haar verteld dat het goed is om het met iemand te delen. Coco weet niet goed wat ze moet denken en vindt dat haar moeder totaal het verkeerde moment heeft uitgekozen om haar ze vertellen dat ze ziek is.
Coco heeft een relatie met een oudere man, Hans, die ze in de wasserette heeft leren kennen, maar hij staat op het punt haar te verlaten.
Coco vindt dat ze haar moeder moet bijstaan in haar laatste paar dagen, weken of maanden. Het is namelijk niet duidelijk wanneer haar moeder zal overlijden. Ze besluit om bij haar moeder te gaan wonen, om voor haar te zorgen. Ze maakt een rooster, samen met haar vader,  Wilbert, haar stiefmoeder, Miriam en een vriend van haar moeder, Martin, zodat haar moeder niet de hele dag alleen is en zijzelf ook af en toe op stap kan gaan.
Als het even niet goed gaat tussen haar en Hans gaat het helemaal mis met Coco. Ze had al een eetverslaving, maar nu wordt ze ook drankverslaafd en raakt ze verslaafd aan seks. Maar ondanks alles wordt de band tussen moeder en dochter toch heel sterk.

Toen ik de achterkant van het boek had gelezen en korte samenvattingen op internet, had ik al zin om het te lezen. Ik was erg benieuwd hoe het zou aflopen met Esther, en natuurlijk was is ook nieuwsgierig hoe het kwam dat Coco op het verkeerde pad kwam en of ze zou afkicken.
Omdat ik niet zoveel verwachtingen van het boek had, was het juist wel leuk om je te laten verrassen tijdens het lezen, ondanks dat je wel wist waar het ongeveer over ging.

Ik heb dit boek gekozen, omdat mijn lerares van Nederlands tips had gegeven met welke boeken je kon lezen. Ik zag daar Dorst tussen staan en ik werd nieuwsgierig. Ik heb de achterkant van het boek gelezen en korte samenvattingen en ik was meteen enthousiast.

Informatie over de auteur:
Voor het lezen van dit boek had ik nog nooit van Esther Gerritsen gehoord. Ik wist wel door mijn leeslijst, dat ze een schrijfster van het laatste decennium was, maar meer niet.

Nu een korte biografie van Esther:

Esther Gerritsen is geboren in 1972, en groeide op in een dorp bij Nijmegen. Ze deed een opleiding voor dramaschrijven en literaire vorming aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Sinds haar studie schrijft zij zowel voor jeugd als voor volwassenen. Haar werk komt vaak tot stand in samenwerking met een regisseur of met de acteurs die haar werk gaan uitvoeren.  Behalve toneelstukken schrijft Esther ook proza, en is zij columnist voor het blad Surplus.

Ze debuteerde in 2000 met de verhalenbundel Bevoorrecht bewustzijn. Hierna schreef ze twee romans, Tussen Een Persoon en Normale dagen. In 2008 publiceerde ze De kleine miezerige god. Maar in 2012 verraste ze iedereen met haar roman Dorst.

In haar werk gaat het haar niet om een “andere werkelijkheid”  te creëren, ze wil met name laten zien wat mensen elkaar aandoen en om de gedachtegang van mensen.

In 2010 verscheen haar laatste roman “Superduif”. Sinds september 2010 heeft Esther wekelijk een zeer populaire column in de VPRO gids en ze is regelmatig te gast in radioprogramma’s en op literaire festivals.

Als ik de kans zou krijgen om een keer met Esther te praten, zou ik haar graag willen vragen waarom ze is gestopt met het schrijven van romans, want ze kan het super goed.

Mijn mening:
Ik vond het een leuk boek om te lezen. Ik hou normaal niet zo van lezen, maar ik had dit boek vrij snel uit. Ik had voor het lezen een korte samenvatting op de site van de bibliotheek gelezen, ik wist dus ongeveer tijdens het lezen wat er allemaal zou gebeuren. Doordat ik al voor een deel wist wat er ging gebeuren, ben je tijdens het lezen heel nieuwsgierig wanneer wat gaat gebeuren en hoe het afloopt.

Ik zat vanaf hoofdstuk 1 meteen in het boek. Dit komt doordat in de eerste hoofdstukken Esther meteen haar dochter Coco tegenkomt en haar vertelt dat ze ernstig ziek is. De schrijfster heeft dit heel goed aangepakt, omdat je meteen in het boek zit, terwijl de eerste paar hoofdstukken van een boek vaak saai zijn en veel mensen stoppen dan ook met lezen.

Ik vind het mooi om te lezen, geleidelijk door het boek heen, dat Esther en Coco steeds een beter band krijgen. Coco raakt ook steeds ongeruster over haar moeder.

Het enige kritiek puntje over dit boek is, dat het soms, tijdens een dialoog, moeilijk te begrijpen is wie wat zegt. Dit is vooral aan het begin van het boek zo, want later leer je de personages een beetje kennen waardoor je wel weet wie wat zou zeggen.

Maar verder zou ik dit boek zeker bij anderen aanraden om te lezen! Ik heb het boek met veel plezier gelezen.

De kunst om in koor te huilen - Erling Jepsen

Ik heb 'De kunst om in koor te huilen' gekozen omdat ik voor mijn leeslijst een vertaalde roman moest lezen. Ik ben opzoek gegaan naar een vertaalde roman op internet. Ik kon niet makkelijk een boek vinden, maar een vriendin zei dat Erling Jepsen vertaalde romans heeft en ook leuke boeken heeft. Ik ben op internet gaan zoeken naar welke boeken hij had geschreven en uiteindelijk kwam ik bij 'De kunst om in koor te huilen'. Ik heb recensies op internet gezocht en die waren goed. Ik heb ook de achterkant van het boek gelezen en het boek leek me leuk dus ben ik het gaan lezen.

Samenvatting:

Allan in de hoofdpersoon in het boek. Samen met zijn vader gaat hij naar de begrafenissen van mensen uit hun dorp die overleden zijn. Op de begrafenissen vertelt eerst de dominee altijd iets, niemand moet dan huilen. Na de dominee is zijn vader aan de beurt. Zijn vader vertelt spontane grafredes waardoor veel mensen beginnen te huilen. De tranen beginnen al helemaal te rollen als Allan naast zijn vader gaat staan op hem te steunen. Doordat de grafredes van vader zo succesvol zijn, kopen veel mensen hun boodschappen bij hun kruidenierszaak. Hierdoor krijgen ze meer omzet. Het gezin heeft ook wat problemen. Moeder is vaak boos op vader als hij weer naar een begrafenis is geweest. Ook zijn er problemen met zijn zus Sanne. Zij heeft een vriendje, hij is de zoon van de concurrent. Vader is hier niet blij mee.

Thema's:

De thema’s van het boek zijn verdriet, dood en geloof. Geloof omdat het hele dorp christelijk is en dus ook de begrafenissen christelijk zijn. Ook houdt Allan zich heel erg bezig met het christendom en vooral tarzan.

Dood omdat vader naar de begrafenissen gaat van mensen die dood zijn.
En verdriet omdat vader de mensen aan het huilen maakt op de begrafenis.Bijvoorbeeld in het volgende citaat, vader en Allan zijn hier op een begrafenis en vader heeft net zijn grafrede vertelt: Het lukt, eindelijk breekt zijn gezicht, verwrongen als dat van een klein kind, hij houdt zijn hand voor zijn ogen, niemand mag het zien. Er is geen twijfel mogelijk, zijn grote lijf trilt - slager Budde huilt! 
Ook omdat het gezin een aantal keren ruzie heeft. Als vader en moeder ruzie hebben, is Allan er verdrietig om en haalt zijn zus er dan bij. Zoals in het volgende citaat, hier hebben vader en moeder net ruzie gehad, vader gaat op de bank slapen en Allan gaat naar zijn zus toe: 'Waarom huil je?'vraagt Sanne. 'Is het vader?' Ik knik. 'Heeft hij je geslagen?' Ik schud van nee. 'Is hij verdrietig? Is moeder naar bed gegaan? En ligt hij op de bank? Ik knik steeds van ja. 'Dan kan ik maar beter naar beneden gaan,' zucht ze, en ze komt haar bed uit.

Het belangrijkste personage:

Het belangrijkste personage uit het boek is Allan. Het verhaal wordt ook vanuit zijn perspectief verteld. Hij is een eigenwijs jongetje, een echte wijsneus. Dat merk je bijvoorbeeld als hij een woord niet begrijpt dan vraagt hij het aan zijn moeder, zij legt hem het woord uit. Hij gelooft haar dan niet en als hij het dan aan zijn vader vraagt en hij hetzelfde antwoord geeft, gelooft hij het wel. Ook weet hij zeker dat Tarzan iets met Jezus te maken heeft. De juf vertelt hem dat dit niet zo is maar hij blijft volhouden. Ik vind hem wel een grappig jongetje juist omdat hij zo eigenwijs is. Ik zou in ieder geval wel om hem kunenn lachen, dus ik denk wel dat vrienden met hem zou kunnen zijn als hij wat ouder zou zijn.

Taalgebruik:
In het boek word geen moeilijk taalgebruik gebruikt. Wat er gezegd wordt, word heel gedetailleerd verteld zodat je de stemming voelt die er op dat moment zou hangen. Bijvoorbeeld in het volgende stukje:

En na de les wilde ik dus even met juf Port praten. Maar ik heb geloof ik een blunder gemaakt door de wijsneus uit te hangen - zoals gewoonlijk. 'Is Tarzan niet een soort moderne aartsengel?' vraag ik. 'Nee,' zegt ze,' Tarzan is geen aartsengel en hij en Gabriël zijn zelfs in de verste verte geen familie van elkaar.' 'Dat dacht ik al,' zeg ik met een knipoog, alsof het een grap is; daarmee heb ik me al uit veel situaties gered.

In dit citaat komt de eigenwijsheid van Allan ook weer erg naar voren

Stemming tijdens het lezen:

Het boek was vrij makkelijk uit te lezen. Ondanks dat er niet echt een heel spannend moment was in het boek wilde je toch wel telkens verder lezen. Dus het was gewoon fijn om het boek te lezen, ik denk dat het komt door de manier waarop het geschreven is. Want je leest het verhaal vanuit het perspectief van een 11-jarig jongetje wat het ook weer leuk maakt.

De moraal van het verhaal:

Ik heb na het lezen van mijn boek niet echt een boodschap uit mijn boek kunnen halen. Maar het was wel een leuk boek om te lezen.

Overeenkomsten en verschillen:
Het boek ‘de kunst om in koor te huilen’ heeft niet veel overeenkomsten met de vorige boeken die ik gelezen heb, want het eerste boek dat ik gelezen heb was Stuk. Dit boek ging echt over jaloezie, anorexia en onzekerheid. En dit boek gaat daar totaal niet over. De donkere Kamer van damokles kun je met dit boek ook niet heel erg vergelijken. De enige overeenkomst tussen beide boeken is, dat je tijdens het lezen merkt dat het boek zich meer als 50 jaar geleden afspeelt. Ze hebben het namelijk over belijdenis en het hele dorp is heel christelijk en dat komt tegenwoordig niet vaak meer voor. En de donkere kamer van Damokles speelde af in de Tweede Wereld Oorlog, ongeveer 70 jaar gelden

Vragen:
- Denk je dat vader en Allan alleen maar naar de begrafenissen gaan, zodat ze meer omzet 
  krijgen voor hun kruidenierszaak of denk je dat ze ook echt naar de begrafenissen gaan
  om repect te tonen?

- Wat zou jij doen als je Allan was en met vader mee zou gaan naar de begrafenissen?

De donkere kamer van Damokles

Over Willem Frederik Hermans:
Willem Frederik Hermans is geboren op 1 september 1921 in Amsterdam. Hij groeide op in een Amsterdams onderwijzersgezin. Hermans en zijn zus hadden geen goede band met elkaar en toen de Duitsers in mei 1940 Nederland binnenvielen, pleegde zij en haar geliefde (haar neef) zelfmoord. Hermans was toen achttien jaar oud en op dat moment was zijn jeugd ten einde. In alle opzichten veranderde zijn leven.

De oorlog en de zelfmoord van zijn zus en neef hadden duidelijk veel invloed op hem gehad, helemaal met zijn baan als schrijver. Je ziet in veel van zijn boeken dat dit thema terugkeert. Verwijzing naar de zelfmoord van zijn zus komen in twee boeken duidelijk voor: In ik heb altijd gelijk (1951) en in Herinneringen van een Engelbewaarder (1970). Ook in de donkere kamer van Damokles wordt verwezen naar zijn zus, het hoofdpersonage heeft namelijk een relatie met zijn nicht.

Hermans zat in Amsterdam op de middelbare school, het Barlaeus Gymnasium. Omdat hij van zijn vader sociale geografie moest studeren, deed hij dat ook. In 1940 begon hij aan de Gemeente Universiteit, maar in 1941 stapte hij over op fysische geografie. Op 9 april 1943 haalde hij zijn kandidaatsexamen.

Hermans werkte na de Tweede Wereldoorlog mee aan het schrijven van literaire tijdschriften. Hij trouwde op 4 juli 1950 met Emmy Meurs, een Surinaamse, met wie hij in 1955 een zoon kreeg. In 1952 werd hij vervolgd wegens een passage in Ik heb altijd gelijk, die beledigend zou zijn voor het rooms-katholieke volksdeel. Er volgde vrijspraak, omdat het om een uitspraak van een romanpersonage ging en niet van Hermans zelf.

Veel mensen vonden dat Hermans te weinig op school kwam en zijn colleges niet goed voorbereidde of bewust niet deed. Na heel veel valse beschuldigingen en verwijten was het voor Hermans teveel geworden en nam hij op 1 september 1973 ontslag.

Hermans ging nu voor zichzelf schrijven en hij werd een fulltime schrijver in Parijs. In het boek: onder professoren, nam Hermans wraak op zijn oude tegenstanders die hem hadden genegeerd. Hij had ook helemaal genoeg met de stad Groningen, omdat hij daar ook op de universiteit had gezeten, en nam wraak in het boek: Uit talloos veel miljoenen (1980) en Ruisend gruis (1994). Nu had hij het voor zijn gevoel afgesloten, en had hij een beter gevoel erover. En hij verhuisde daarna naar Parijs en later nog naar Brussel omdat dat veel goedkoper was.

Hermans schreef het boek de donkere kamer van Damokles in 1958. Fons Rademakers verfilmde het boek. Hermans wilde wel zelf het script schrijven, maar zijn zelf geschreven script was te lang. Hermans ondertekende uiteindelijk een contract en liet Fons het script veranderen. Hij noemde de film “Als 2 druppels water”.

Hermans is in Utrecht op 27 april 1995 overleden aan longkanker Zoals je ook ziet heeft hij tot heel ver in zijn leven boeken geschreven die tot succes hebben geleid.

Belangrijke boeken die Willem Frederik Hermans heeft geschreven:

-Het behouden huis (1951)
-Paranoia (1953)
-De donkere kamer van Damokles (1958)
-Nooit meer slapen (1966)
-Au pair (1922)
-Houten leeuwen en leeuwen van goud (1979)

Foto serie:




Ik heb voor deze foto gekozen omdat het verhaal zich afspeelt in de Tweede Wereldoorlog.



Ik heb voor deze foto gekozen omdat Osewoudt niet in het leger kon omdat hij te klein was, waardoor hij in de sigarenwinkel ging werken.



Ik heb voor deze foto gekozen omdat Osewoudt vaak met de tram moest reizen, om zijn opdrachten uit te voeren.



Ik heb voor deze foto gekozen omdat Osewoudt in de sigarettenwinkel werkte, waar hij over overigens in de oorlog ook foto's ontwikkelde voor Dorbeck.
 
Ik heb voor deze foto gekozen omdat Osewoudt zijn haar zwart moest verven, hierdoor leek hij nog meer op Dorbeck.

 

Ik heb voor deze foto gekozen omdat Osewoudt heel erg leek op Dorbeck, en zeker nadat Osewoudt zijn haar had geverfd.


Ik heb voor deze foto gekozen omdat Osewoudt deze camera had gekocht. En deze aan het einde van het boek van 'de Kerstman' weer terug kreeg.

Verklaring van het motto van de filosoof Ludwig Wittgenstein:

Zijn motto is:
'Ik kan hem zoeken als hij er niet is, maar hem niet ophangen als hij er niet is.
Men zou kunnen willen zeggen: "Dan moet hij er toch ook zijn als ik hem zoek."
-Dan moet hij er ook zijn als ik hem niet vind, en ook als hij helemaal niet bestaat.'

Dit Motto past goed bij het boek, omdat als Osewoudt bijvoorbeeld telefoon krijgt van Dorbeck, en dan hem terug belt is bijvoorbeeld de telefoonlijn afgesloten. Dus als Osewoudt Dorbeck nodig heeft, is hij er niet.

De Titelverklaring:

De donkere kamer van Damokles: Osewoudt ontwikkelde de foto's voor Dorbeck in een donkere kamer. Die hij overigens later soms weer terug kreeg te zien bijvoorbeeld toen hij met een Engelse vrouw moest afspreken.

Mijn lofrede:

Ik begon aan het boek zonder verwachtingen. Ik wist niet goed wat ik moest verwachten, na verhalen van mijn Nederlandse lerares en de lofrede van Claudia de Breij. Ook staat er, zoals er bij de meeste boeken wel staat, geen korte samenvatting op de achterkant van het boek. Ik heb ook expres voor het lezen geen samenvatting op internet opgezocht. En dat maak het ook wel weer leuk om aan een boek te beginnen.

Vaak als je oorlogsverhalen leest of oorlogsfilms kijk, bekijk je het vanuit een onderduiker. En in de ‘Donkere kamer van Damokles’ wordt juist het verhaal van een soort verzetter verteld.

Ik vind dat Hermans met dit boek heeft laten zien dat hij goed is in het schrijven van oorlogsverhalen.

 

Osewoudt is een man die nogal verlangt naar wat te kunnen betekenen voor zijn land in de oorlog, ook omdat hij werd afgewezen voor het leger omdat hij te klein was. Hij doet door de opdrachten die Dorbeck hem geeft uit te voeren, zonder eerst na te denken of hij het werkelijk wilde doen.

Je wordt in het boek soms op het verkeerde been gezet en begrijp soms niet waarom sommige gebeurtenissen plaatsvinden. Je weet bijvoorbeeld niet waarom Osewoudt van alles moet doen voor Dorbeck. En ook weet je niet waarom Osewoudt het doet.

Dat vind ik juist zo leuk aan het boek. Je bekijkt het verhaal van de oorlog weer vanuit een ander oogopzicht. En je vraagt je de hele tijd af bestaat Dorbeck wel echt? Waarom moet Osewoudt allemaal opdracht voor Dorbeck doen? Als Osewoudt Dorbeck nodig heeft, waarom is de telefoonlijn dan afgesloten?

Kortom ik vond het heel leuk om het boek te lezen. (280 woorden)

Middeleeuwen 3 in 1

Een penneproef als begin:

1.    - Wat is een penneproef?                                                                                                           
Een pennenproef zijn een aantal woorden die geschreven zijn om de kwaliteit van de ganzenveren pen te testen.

         - In welke periode werd Oudnederlands gesproken?                                                        

          Het is niet mogelijk een exact begin van het Nederlands aan te geven, omdat het deel
          uitmaakt van een familie van talen, die ooit één geheel vormde en zich geleidelijk
          aan opgedeeld heeft. Maar het Oudnederlands werd in onze landstreek gesproken
          rond ca. 800 tot 1150.

  2.  Leg op grond van de tekst Lied van Heer Halewijn uit welke eigenschappen van 
       mondeling overgeleverde literatuur daarin naar voren komen.
       De koningsdochter had over heer Halewijn gehoord. Het verhaal werd over gebracht
       door het Lied van Heer Halewijn. In allerlei landen zijn heel verschillende versies van het
       verhaal bekend. Het laat zien dat oude middeleeuwse traditiers, waarbij verhalen van
       mond tot mond gingen zonder te worden opgeschreven, nog heel lang hebben
       voortgestreefd. Het feit dat de meeste verhalen in gepaard rijm (AA BB CC etc.) waren
       vormgegeven, droeg eraan bij dat ze gemakkelijk in het gehoor lagen en beter onthouden
       konden worden. Zoals:
       Heer Halewyn zong een liedekijn,
       Al die dat hoorde wou bi hem zijn.

      Ook de regelmatige herhaling was daarbij een hulpmiddel. Zoals:
      Zy ging voor hare moeder staen:
     'Och moeder, mag ik naer Halewyn gaen?'

     'Och neen, gy dochter, neen, gy niet:
     Die derwaert gaen, en keeren niet!'

     Zy ging voor hare zuster staen:
    'Och zuster, mag ik naer Halewyn gaen?

Toneel in de Middeleeuwen:

1.   - Wat is geestelijk toneel?

           Het oudste middeleeuwse toneel is geestelijk toneel en sluit nauw aan bij de verhalen
         in de kerk werden verteld. Ererst waren er vooral passie- en paasspelen, waarin het lijden
         en de opstanding van Jezus werd uitgebeeld. Later werden ook het kerstverhaal, het
         leven van Maria en allerlei heiligenlevens op het toneel gebracht.

      - Waarom kon geestelijk toneel grootser worden aangepakt dan wereldlijk toneel?

        De geestelijken hadden in de gaten dat kerkdiensten vaak saai en onbegrijpelijk waren

        voor het gewone volk dat geen Latijn verstond. Als de prachtige verhalen uit de bijbel nu
        eens met spel uitgebeeld zouden worden, zullen ze gedacht hebben, zouden gewone
        mensen daar dan niet veel meer van opsteken?

2. Toneel bestaat eigenlijk alleen maar als het wordt opgevoerd. Daarom geven moderne

    schrijvers vaak uitgebreide regie-aanwijzingen. In middeleeuws toneel ontbreken die bijna

   altijd. Kies een van de toneelfragmenten uit de tekstpagina's Elckerlijc, Lanseloet van

    Denemerken of Mariken van Nieumeghen, en knip en plak de vertaling in onderstaand veld.

   Schrijf vervolgens zelf aanwijzingen bij het fragment. Let daarbij op de ruimte waarin de

   scène zich afspeelt en de kleding van de personages, en geef aanwijzingen voor de manier

   waarop personages zich moeten uitdrukken (boos, hooghartig etc.) en de gebaren die ze

   moeten maken.

Mariken Wie ben je, vriend? (Een beetje verbaasd kijken, vragend)

De duivel Professor in de wetenschappen.
Alles lukt me, wat ik ook probeer. (Zelfverzekerd)

Mariken Het maakt me niet uit met wie ik verkeer,
met de verdorvene of de volmaakte. (Nonchalant)

De duivel Als je mij tot de jouwe maakte,
ik zou je de zeven vakken leren
tot in de puntjes: retoriek, musiceren,
logica, grammatica en geometrie,
rekenkunde en alchemie,
wetenschappen die men altijd eerde.
Geen aardse vrouw was ooit zo'n geleerde
als jij zult worden. (overtuigend)

Mariken Je bent dus een kundig man.
Maar wie ben je dan? (vragend)

De duivel Dat gaat je niks an.
De waarheid weten, dat hoef je niet.
Ik ben het zachtmoedigste boefje niet,
maar voor jou ben ik goed, jou heb ik hoog. (Een beetje boos)

Mariken Hoe heet je, vriend? (Vragend, en doe een stap in zijn richting)

De duivel Moenen met het ene oog,
Ik heb vrienden in alle hoeken en gaten. (Kijk er een beetje gemeen bij)

Mariken De duivel ben je, uit de hel losgelaten. (Zeg het bang maar toch zelfverzekerd)

De duivel Jou heb ik hoog. Jouw beschermer ben ik. (Probeer dit lief te zeggen zodat hij je vertrouwt)

Mariken Ik heb voor jou geen angst, vrees of schrik;
al kwam Lucifer zelf uit het helse geweld,
dan nog vreesde ik niet. Zo is 't met me gesteld.
Alle angst is me ontnomen. (Machtig en zelfverzekerd)

Boekdrukkunst:

1.  - Waarin verschilt een blokboek van de boekdrukkunst?

       In blokboeken werd een volledige pagina uit één blok hout gesneden, maar dit kostte

       veel tijd en het kon na het drukken van dat ene boek worden weggegooid. Maar Gutenberg

       ontdekte hoe je uit losse loden letters een tekst kon zetten. Als je eenmaal de letters had,

       kon je snel een nieuwe pagina maken, en na het drukken kon je dezelffde letters opnieuw

       gebruiken. Boekdrukkunst was dus veel efficiënter dan een blokboek.

     - Wat was het eerste gedrukte Nederlandstalige boek?

       Op 10 januari 1477 verscheen het eerste boek, de Delftse Bijbel van Jacob Jacobszoon
       van der Meer en Mauricius Yemantszoon.

 

2.  Gedrukte boeken hebben vaak een titelpagina die er mooi uitziet (zie bijvoorbeeld de

      voorpagina van het Antwerps Liedboek op de literatuurgeschiedenispagina 'Zingen in de

      Middeleeuwen’) terwijl bij handschriften de tekst meestal plompverloren begint. Wat is de

     functie van zo’n titelpagina en waarom hebben drukkers deze ‘uitgevonden’?

     Om het onderwerp van het boek in te leiden. Als deze pagina er mooi uitzag, trok het

     mensen aan.