Ik heb 'De kunst om in koor te huilen' gekozen omdat ik voor mijn leeslijst een vertaalde roman moest lezen. Ik ben opzoek gegaan naar een vertaalde roman op internet. Ik kon niet makkelijk een boek vinden, maar een vriendin zei dat Erling Jepsen vertaalde romans heeft en ook leuke boeken heeft. Ik ben op internet gaan zoeken naar welke boeken hij had geschreven en uiteindelijk kwam ik bij 'De kunst om in koor te huilen'. Ik heb recensies op internet gezocht en die waren goed. Ik heb ook de achterkant van het boek gelezen en het boek leek me leuk dus ben ik het gaan lezen.Samenvatting:
Allan in de hoofdpersoon in het boek. Samen met zijn vader gaat hij naar de begrafenissen van mensen uit hun dorp die overleden zijn. Op de begrafenissen vertelt eerst de dominee altijd iets, niemand moet dan huilen. Na de dominee is zijn vader aan de beurt. Zijn vader vertelt spontane grafredes waardoor veel mensen beginnen te huilen. De tranen beginnen al helemaal te rollen als Allan naast zijn vader gaat staan op hem te steunen. Doordat de grafredes van vader zo succesvol zijn, kopen veel mensen hun boodschappen bij hun kruidenierszaak. Hierdoor krijgen ze meer omzet. Het gezin heeft ook wat problemen. Moeder is vaak boos op vader als hij weer naar een begrafenis is geweest. Ook zijn er problemen met zijn zus Sanne. Zij heeft een vriendje, hij is de zoon van de concurrent. Vader is hier niet blij mee.
Thema's:
De thema’s van het boek zijn verdriet, dood en geloof. Geloof omdat het hele dorp christelijk is en dus ook de begrafenissen christelijk zijn. Ook houdt Allan zich heel erg bezig met het christendom en vooral tarzan.
Dood omdat vader naar de begrafenissen gaat van mensen die dood zijn.
En verdriet omdat vader de mensen aan het huilen maakt op de begrafenis.Bijvoorbeeld in het volgende citaat, vader en Allan zijn hier op een begrafenis en vader heeft net zijn grafrede vertelt: Het lukt, eindelijk breekt zijn gezicht, verwrongen als dat van een klein kind, hij houdt zijn hand voor zijn ogen, niemand mag het zien. Er is geen twijfel mogelijk, zijn grote lijf trilt - slager Budde huilt!
Ook omdat het gezin een aantal keren ruzie heeft. Als vader en moeder ruzie hebben, is Allan er verdrietig om en haalt zijn zus er dan bij. Zoals in het volgende citaat, hier hebben vader en moeder net ruzie gehad, vader gaat op de bank slapen en Allan gaat naar zijn zus toe: 'Waarom huil je?'vraagt Sanne. 'Is het vader?' Ik knik. 'Heeft hij je geslagen?' Ik schud van nee. 'Is hij verdrietig? Is moeder naar bed gegaan? En ligt hij op de bank? Ik knik steeds van ja. 'Dan kan ik maar beter naar beneden gaan,' zucht ze, en ze komt haar bed uit.
Het belangrijkste personage:
Het belangrijkste personage uit het boek is Allan. Het verhaal wordt ook vanuit zijn perspectief verteld. Hij is een eigenwijs jongetje, een echte wijsneus. Dat merk je bijvoorbeeld als hij een woord niet begrijpt dan vraagt hij het aan zijn moeder, zij legt hem het woord uit. Hij gelooft haar dan niet en als hij het dan aan zijn vader vraagt en hij hetzelfde antwoord geeft, gelooft hij het wel. Ook weet hij zeker dat Tarzan iets met Jezus te maken heeft. De juf vertelt hem dat dit niet zo is maar hij blijft volhouden. Ik vind hem wel een grappig jongetje juist omdat hij zo eigenwijs is. Ik zou in ieder geval wel om hem kunenn lachen, dus ik denk wel dat vrienden met hem zou kunnen zijn als hij wat ouder zou zijn.
Taalgebruik:
In het boek word geen moeilijk taalgebruik gebruikt. Wat er gezegd wordt, word heel gedetailleerd verteld zodat je de stemming voelt die er op dat moment zou hangen. Bijvoorbeeld in het volgende stukje:
En na de les wilde ik dus even met juf Port praten. Maar ik heb geloof ik een blunder gemaakt door de wijsneus uit te hangen - zoals gewoonlijk. 'Is Tarzan niet een soort moderne aartsengel?' vraag ik. 'Nee,' zegt ze,' Tarzan is geen aartsengel en hij en Gabriël zijn zelfs in de verste verte geen familie van elkaar.' 'Dat dacht ik al,' zeg ik met een knipoog, alsof het een grap is; daarmee heb ik me al uit veel situaties gered.
In dit citaat komt de eigenwijsheid van Allan ook weer erg naar voren
Stemming tijdens het lezen:
Het boek was vrij makkelijk uit te lezen. Ondanks dat er niet echt een heel spannend moment was in het boek wilde je toch wel telkens verder lezen. Dus het was gewoon fijn om het boek te lezen, ik denk dat het komt door de manier waarop het geschreven is. Want je leest het verhaal vanuit het perspectief van een 11-jarig jongetje wat het ook weer leuk maakt.
De moraal van het verhaal:
Ik heb na het lezen van mijn boek niet echt een boodschap uit mijn boek kunnen halen. Maar het was wel een leuk boek om te lezen.
Overeenkomsten en verschillen:
Het boek ‘de kunst om in koor te huilen’ heeft niet veel overeenkomsten met de vorige boeken die ik gelezen heb, want het eerste boek dat ik gelezen heb was Stuk. Dit boek ging echt over jaloezie, anorexia en onzekerheid. En dit boek gaat daar totaal niet over. De donkere Kamer van damokles kun je met dit boek ook niet heel erg vergelijken. De enige overeenkomst tussen beide boeken is, dat je tijdens het lezen merkt dat het boek zich meer als 50 jaar geleden afspeelt. Ze hebben het namelijk over belijdenis en het hele dorp is heel christelijk en dat komt tegenwoordig niet vaak meer voor. En de donkere kamer van Damokles speelde af in de Tweede Wereld Oorlog, ongeveer 70 jaar gelden
Vragen:
- Denk je dat vader en Allan alleen maar naar de begrafenissen gaan, zodat ze meer omzet
krijgen voor hun kruidenierszaak of denk je dat ze ook echt naar de begrafenissen gaan
om repect te tonen?
- Wat zou jij doen als je Allan was en met vader mee zou gaan naar de begrafenissen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten